Słownik polsko-rosyjski. 2013.
współżyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, współżyćżyję, współżyćżyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrzymywać kontakty z innymi ludźmi, obcować z ludźmi w jakiejś grupie społecznej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nauczył się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
współżyć — ndk Xa, współżyćżyję, współżyćżyjesz, współżyćżyj, współżyćżył 1. «stale, często się stykać, obcować, przestawać, utrzymywać kontakt, wieść życie razem z kimś» Współżyć z kimś dobrze, źle, nie najlepiej. Nie potrafił współżyć z kolegami. W jednym … Słownik języka polskiego
łoże — 1. Dzielić z kimś łoże «współżyć z kimś płciowo»: Robin Hurlston, z którym gwiazda dzieli obecnie życie i łoże, jest o dwadzieścia pięć lat młodszym od niej kochankiem lub – jak kto woli – towarzyszem życia. Życie na gorąco 39/1999. 2. podn. Łoże … Słownik frazeologiczny
stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać … Słownik frazeologiczny
harmonijnie — harmonijnieej przysłów. od harmonijny Harmonijnie dobrane barwy. Harmonijnie zbudowany. Współdziałać, współżyć harmonijnie … Słownik języka polskiego
koegzystować — ndk IV, koegzystowaćtuję, koegzystowaćtujesz, koegzystowaćtuj, koegzystowaćował książk. «istnieć, żyć jednocześnie z kimś lub z czymś innym, obok kogoś lub czegoś innego; współistnieć, współżyć» Różne gatunki zwierząt koegzystują w przyrodzie … Słownik języka polskiego
łoże — n I; lm D. łóż 1. «duże, wspaniałe łóżko, posłanie; dawniej w ogóle łóżko, posłanie z czegoś» Staroświeckie szerokie łoże. Łoże małżeńskie. ◊ Madejowe łoże «w bajkach: łóżko nabite ostrymi kolcami, przygotowane w piekle dla rozbójnika Madeja;… … Słownik języka polskiego
nieprzystosowany — nieprzystosowanyni «taki, który nie dostosował się do jakichś warunków, wymagań; nie umiejący współżyć z ludźmi» Praca z młodzieżą nieprzystosowaną … Słownik języka polskiego
obcować — ndk IV, obcowaćcuję, obcowaćcujesz, obcowaćcuj, obcowaćował 1. «być z kimś (czymś) w bliskim kontakcie, utrzymywać z kimś żywe stosunki towarzyskie; przebywać, przestawać z kimś, z czymś, współżyć z kimś» Obcować z ludźmi. Obcować z przyrodą. 2.… … Słownik języka polskiego
składnia — ż I, DCMs. składniani; lm D. składniani 1. jęz. «nauka o budowie wypowiedzeń, ich elementach składowych, o środkach i sposobach służących do ich wyodrębniania lub łączenia, powodujących układanie się ich w całość gramatyczno komunikatywną;… … Słownik języka polskiego
współżycie — n I rzecz. od współżyć ∆ Zasady współżycia społecznego «przyjęte zwyczajowo normy życia społecznego» … Słownik języka polskiego
